Πώς και γιατί τα Funds λειτουργούν ανεξέλεγκτα στην Ελλάδα.
Γιατί η κρίσιμη απόφαση του Αρείου Πάγου, αναμένεται να είναι υπέρ των εταιρειών διαχείρισης δανείων.
Τι προέκυψε από την έρευνα
Το ληξιπρόθεσμο ιδιωτικό χρέος, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος ξεπερνά τα 101 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 86,8 δισ. ευρώ ανήκουν σε funds
- Η απίστευτη δικαστική περιπέτεια καρδιοπαθούς που κρίθηκε ολικά ανίκανος προς εργασία.
- Η αυθαιρεσία της μεταβίβασης δανείων σε αλλοδαπές εταιρείες κατά παράβαση των νόμων
- Φιάσκο με την πολυδιαφημισμένη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου την περασμένη Πέμπτη
Δικηγόρος του ΔΣΑ που έχει χειριστεί σχετικές περιπτώσεις δηλώνει ότι είναι σχεδόν αδύνατο ο οφειλέτης να πετύχει «κούρεμα» του δανείου του από τις εταιρείες διαχείρισης.
Στην Ελλάδα σήμερα δραστηριοποιούνται περί τα 20 funds. Από τα μεγαλύτερα είναι η Intrum, η doValue και η Davidson Kempner καθώς και και περισσότερες από 20 εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις.
Γιατί οι χρηματοδοτικοί φορείς που έχουν αγοράσει τα κόκκινα δάνεια θησαυρίζουν ανεξέλεγκτα
των Data Journalists
Την ώρα που στην κοινή γνώμη καλλιεργήθηκε η εντύπωση ότι η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου θα βάλει «φρένο» στις εταιρείες διαχείρισης και θα σταματήσουν οι πλειστηριασμοί, στην κλίνη του Προκρούστη βρίσκονται σήμερα 10.000 σπίτια που έχουν προγραμματιστεί να βγουν στο «σφυρί» μέχρι τον Ιούλιο.
«Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει», λέει νομικός που ασχολείται με τα κόκκινα δάνεια και προσπαθεί να βρει γραμμή επικοινωνίας με τα funds και τις εταιρείες διαχείρισης. Το μόνο που θα αλλάξει είναι ότι με την απόφαση του Αρείου Πάγου που εξετάζει κατά πόσο οι εταιρείες διαχείρισης έχουν το δικαίωμα να προχωρούν σε αναγκαστικές εκτελέσεις και αναμένεται στους επόμενους μήνες θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες των πλειστηριασμών. Οι νομικοί στοιχηματίζουν το πτυχίο τους ότι η απόφαση του Αρείου Πάγου θα είναι υπέρ των Τραπεζών.
Ήδη τα δικαστήρια με αποφάσεις τους υπέρ των Τραπεζών, των funds και των εταιρειών διαχείρισης αλλά ακόμη και αν οι αποφάσεις είναι υπέρ των δανειοληπτών τα funds λειτουργούν ως κράτος εν κράτη.
Μια τέτοια περίπτωση αναγκαστικής εκτέλεσης έρχεται να επιτείνει το αίσθημα αβεβαιότητας που δημιούργησε η κατάργηση προστασίας της κύριας κατοικίας, λέει ο Μιχάλης Ι. Κούβαρης (https://www.michaliskouvaris.gr) Δικηγόρος στον Άρειο Πάγο, Νομικός Σύμβουλος της Ένωσης Καταναλωτών και Δανειοληπτών και Διαπιστευμένος Διαμεσολαβητής στο Υ.Δ.Δ.Α.Δ.
Η υπόθεση
Η συγκεκριμένη υπόθεση, όπως λέει ο κ. Κούβαρης, ξεκίνησε το 2008 και αφορά δανειολήπτη με αναπηρία, και ευρίσκεται, πλέον, προ του ηλεκτρονικού πλειστηριασμού, ο οποίος έχει – ενάντια στο νόμο και τη σχετική δικαστική απόφαση – οριστεί για τον Ιούνιο του έτους 2023.
Πιο συγκεκριμένα, μεταξύ του εν λόγω ιδιώτη και μεγάλης συστημικής τράπεζας συνήφθη το έτος 2008 σύμβαση τοκοχρεωλυτικού δανείου, για ποσό 30.000 ευρώ, εξοπλισμένη με προσημείωση υποθήκης ποσού 36.000 ευρώ. Ταυτοχρόνως, η δανείστρια τράπεζα αιτήθηκε την υπογραφή ασφαλιστικού συμβολαίου με ασφαλιζόμενο αντικείμενο το ακίνητο του δανειολήπτη και καλύψεις που του τέθηκαν από την τελευταία, όπερ και εγένετο.
Μεταξύ άλλων, η συνεργαζόμενη της συστημικής τράπεζας ασφαλιστική εταιρεία, ανέλαβε –σε περίπτωση ολικής ανικανότητάς του λόγω ασθενείας – να καταβάλει στην δανείστρια τράπεζα το υπόλοιπο του δανείου που θα οφειλόταν κατά την ημερομηνία πληρωμής της τοκοχρεωλυτικής δόσης που θα συνέπιπτε – ή θα ακολουθούσε – την δωδεκάμηνη περίοδο συνεχούς ολικής ανικανότητάς του.
Δυστυχώς, το Δεκέμβριο του έτους 2011 ο δανειολήπτης υπέστη οξύ πρόσθιο εκτεταμένο έμφραγμα μυοκαρδίου και υποβλήθηκε σε επέμβαση προς αποκατάσταση της βλάβης.
Ωστόσο, η βλάβη δεν αντιμετωπίστηκε και, ακολούθως, οι θεράποντες ιατροί έκριναν αναγκαία την αναγκαστική αποχή του από κάθε επαγγελματική δραστηριότητα, ως ενέχουσα κινδύνους για την υγεία και την ζωή του. Κρίθηκε, δηλαδή, ολικά ανίκανος προς εργασία, λαμβάνοντας, μάλιστα, πιστοποίηση αναπηρίας ποσοστού 67% για χρονικό διάστημα μέχρι την 31η Μαΐου του έτους 2014 – πέραν, συνεπώς, των 12 μηνών που απαιτεί η σύμβαση ασφάλισης, προκειμένου η συνεργαζόμενη ασφαλιστική εταιρεία να αναλάβει την εξόφληση του δανείου του.
Κατόπιν συνεννόησης με τους υπαλλήλους της δανείστριας Τράπεζας – και υπό την καθοδήγησή τους – ο δανειολήπτης υπέβαλε αίτηση για ενεργοποίηση του όρου περί ολοσχερούς εξόφλησης του δανείου, όπως προβλεπόταν σε περίπτωση αποδεικνυόμενης αναπηρίας. Η ασφαλιστική εταιρία αιτήθηκε – προκειμένου να ελέγξει το αίτημά του και ως είναι η συνήθης διαδικασία – μέσω των υπαλλήλων της δανείστριας Τράπεζας πλήθος δικαιολογητικών, τα οποία, πράγματι, απεστάλησαν, ωστόσο το αίτημά του απορρίφθηκε τον Απρίλιο του έτους 2014, αντίθετα με τα μεταξύ τους συμφωνηθέντα. Μάλιστα, η συστημική τράπεζα από την πλευρά της, δεν προέβη στις απαραίτητες ενέργειες για την ενεργοποίηση των δικαιωμάτων της έναντι της συνεργαζόμενης ασφαλιστικής εταιρείας.
Η δικαστική δικαίωση
Κατόπιν των ανωτέρω εξελίξεων, ο δανειολήπτης εισήλθε, από το 2014, σε έναν πολυετή δικαστικό και εξωδικαστικό αγώνα, που εξελίσσεται, έως σήμερα, απροσδόκητα, καθιστώντας τον έρμαιο μη ερειδόμενων στο νόμο πράξεων εκτέλεσης.
Καίτοι διατηρεί στη φαρέτρα του μία δικαστική απόφαση ήδη από το 2018, η οποία υποχρεώνει την ασφαλιστική εταιρεία να εξοφλήσει το δανειακό του προϊόν με την προσήκουσα καταβολή προς τη δανείστρια συστημική τράπεζα, οι σχετικές ενέργειες δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ, καθώς η δεύτερη ουδέποτε γνωστοποίησε στην πρώτη αριθμό λογαριασμού, παρά τις συνεχείς οχλήσεις.
Σημειωτέον ότι το ασφαλιστήριο αποτελούσε αναγκαίο όρο για τη χορήγηση του δανείου, η, δε, συμμετοχή του ιδιώτη δανειολήπτη και η υπογραφή του ασφαλιστηρίου έλαβε χώρα μέσω των υπαλλήλων της δανείστριας τράπεζας.
Και ενώ ο δανειολήπτης εξακολουθούσε να καταβάλει κάθε δυνατή εξωδικαστική προσπάθεια για την διευθέτηση της οφειλής από την ασφαλιστική εταιρεία, η ίδια η δανείστρια τράπεζα του κοινοποίησε το 2021 εξώδικη δήλωση με την οποία τον καλούσε να εξοφλήσει ο ίδιος το επίδικο ποσό, απαίτηση στην οποία ο δανειολήπτης εναντιώθηκε δια επιστολής, εκθέτοντας, εκ νέου, τα πραγματικά περιστατικά.
Η μεταβίβαση και ο ηλεκτρονικός πλειστηριασμός
Ωστόσο, και ενώ ο δανειολήπτης θεωρούσε ότι θα κατορθώσει να δικαιωθεί, έχοντας στα χέρια του και τη σχετική δικαστική απόφαση, η δανείστρια τράπεζα προχώρησε σε μεταβίβαση απαιτήσεων σε αλλοδαπή εταιρεία, περιλαμβάνοντας καταχρηστικώς στις απαιτήσεις που τιτλοποιήθηκαν και την οφειλή του δανειολήπτη, σημειώνει ο κ. Κούβαρης.
Παρά τις σαφείς διαβεβαιώσεις της αλλοδαπής εταιρείας – fund, ότι δε θα προβεί σε περαιτέρω ενέργειες κατά του δανειολήπτη και της περιουσίας του, εν τέλει, κατόπιν μίας δικαστικής απόφασης που τον δικαιώνει και πολλών ετών άκαρπων προσπαθειών, ο τελευταίος ευρίσκεται σήμερα προ ηλεκτρονικού πλειστηριασμού της κύριας κατοικίας του, ο οποίος έχει προγραμματιστεί να λάβει χώρα τον Ιούνιο του 2023.
«Στην εν λόγω περίπτωση ευρισκόμαστε ενώπιον μίας νομικής ενέργειας όπως είναι η κατάθεση αίτησης για έκδοση διαταγής πληρωμής από την αλλοδαπή εταιρεία – fund και, εν συνεχεία, η διενέργεια περαιτέρω πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης, που δεν δικαιολογείται από τα πραγματικά περιστατικά, καθώς από την διατύπωση της διάταξης του αρ. 455 ΑΚ προκύπτει με σαφήνεια ότι μεταβίβαση απαίτησης χωρεί νομίμως μόνον εφ΄όσον η απαίτηση είναι υφιστάμενη.
Εν προκειμένω, όπως προκύπτει και από τα ιστορούμενα ανωτέρω, κατά τον χρόνο της εκχώρησης της επίδικης απαιτήσεως από την ανώνυμη τραπεζική εταιρεία προς την αλλοδαπή εταιρεία, δεν υφίστατο ισόποση απαίτηση της εκχωρήτριας, έναντι του ιδιώτη» σημειώνει.
Εν ολίγοις, η αρχική δανείστρια, δίχως να υφίσταται υπερημερία του οφειλέτη – αφού η απαίτησή της στρεφόταν, από ένα σημείο και εντεύθεν, έναντι της ασφαλιστικής εταιρείας και όχι, πλέον, έναντι του ιδιώτη δανειζόμενου – προχώρησε στην εκχώρηση, πώληση και μεταβίβαση δανειακού προϊόντος προς αλλοδαπή εταιρεία, η οποία, με τη σειρά της, άνευ νομικού ερείσματος, ήτοι υπερημερίας του δανειζόμενου, αιτήθηκε και επέτυχε την έκδοση διαταγής πληρωμής, ζητώντας από τον δανειολήπτη την καταβολή μη οφειλομένου ποσού.
Μία τέτοια ενέργεια, ωστόσο, είναι αντίθετη στα όσα ορίζει ο Νόμος, ο, δε, οφειλέτης τυγχάνει της προστασίας των άρθρων 455, 462 και 463 ΑΚ, δικαιούμενος να αντιτάξει έναντι της εκδοχέως αλλοδαπής εταιρείας όλες τις ενστάσεις που διατηρούσε έναντι της εκχωρήτριας ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας. Συνεπώς, η εκδοθείσα διαταγή πληρωμής και οι σε τούτην ερειδόμενες μεταγενέστερες πράξεις εκτέλεσης, τυγχάνουν ακυρωτέες, ελλείψει υπερημερίας οφειλέτη.
Ο εν λόγω, δε, ζημιωθείς δανειολήπτης δικαιούται να καταθέσει αγωγή ενώπιον των Ελληνικών Δικαστηρίων αξιώνοντας την καταβολή χρηματικού ποσού ως αποζημίωσης από αδικοπραξία (κατ’ αρθρ. 299, 300, 330, 914 και 932 ΑΚ) και αποζημίωσης για ενδοσυμβατική ευθύνη της εκχωρήτριας και της εκδοχέως αλλοδαπής εταιρείας για προσβολή προσωπικότητας (κατ’ άρθρ. 57 και 59 ΑΚ), ενώ υφίσταται τόσο παραβίαση του άρθρου 8 του Ν.2251/1994, όσο και παραβίαση των υποχρεώσεων που απορρέουν από την καλή πίστη (κατ’ άρθρ. 914 ΑΚ), παράβαση του άρθρου 288 ΑΚ και εν γένει καταχρηστική συμπεριφορά κατ’ άρθρο 281 ΑΚ.
Το φιάσκο με τον Άρειο Πάγο
Την ίδια στιγμή νομικοί κύκλοι που μίλησαν στο data journalists κάνουν λόγο για φιάσκο για την πολυδιαφημισμένη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου την περασμένη Πέμπτη. «Ακόμη και αν η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου που συνεδρίασε την Πέμπτη αποφασίσει εν τέλει ότι οι εταιρείες διαχείρισης δεν μπορούν να κάνουν πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης με βάση τον νόμο του 2015, λύση θα βρεθεί και θα ξεπεραστεί το πρόβλημα» λέει νομικός που ασχολείται και τα κόκκινα δάνεια και τους πλειστηριασμούς από την πλευρά των φυσικών και νομικών προσώπων.
Ο ίδιος σημειώνει δε ότι δεν έχει ανακοπεί το κύμα των αναγκαστικών εκτελέσεων αντιθέτως «υπάρχει έξαρση των πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης. «Μέχρι τον Ιούλιο είναι προγραμματισμένοι περισσότεροι από 10.000 πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας. Και αυτός ο χαμός που γίνεται σήμερα με τι απόφαση θα βγάλει ο Άρειος Πάγος είναι προεκλογικός», λέει.
Το ληξιπρόθεσμο ιδιωτικό χρέος, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος ξεπερνά τα 101 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 86,8 δισ. ευρώ ανήκουν σε funds και τα 14,5 δισ. ευρώ είναι στις τράπεζες. Οι οφειλές των επιχειρήσεων είναι άνω των 42 δισ. ευρώ, των νοικοκυριών από στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια είναι 46,6 δισ. ευρώ, ενώ 12 δισ. ευρώ είναι τα χρέη των ελεύθερων επαγγελματιών.
«Αυτό το χρέος έχει αλλάξει χέρια μέσα από τις πωλήσεις δανείων και έχει αγοραστεί ούτε στο 20% της αξίας του, από τις εταιρείες διαχείρισης. «Μπιρ παρά δηλαδή», λέει γνωστός νομικός. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Οι εταιρείες διαχείρισης έχουν αγοράσει από την Τράπεζα στο 1/5 της αξίας τα δάνεια του οφειλέτη και του ζητάνε να το εξοφλήσει στο ακέραιο.
Και όχι μόνο αυτό οι εταιρείες διαχείρισης δεν κάνουν ρυθμίσεις. Μέχρι σήμερα σημαντικό μέρος της είσπραξης οφειλών γίνεται μέσα από πλειστηριασμούς ακινήτων. Τουλάχιστον το ένα τρίτο της διεκδίκησης του ιδιωτικού χρέους θα προέλθει από πλειστηριασμούς», λέει άλλος νομικός.
Δικηγόρος του ΔΣΑ που έχει χειριστεί ουκ ολίγες τέτοιες περιπτώσεις λέει ότι είναι σχεδόν αδύνατο ο οφειλέτης να πετύχει «κούρεμα» του δανείου του από τις εταιρείες διαχείρισης. Επίσης διευκρινίζει ότι τα δάνεια από κάρτες έχουν αγοραστεί στο 5-10% της αξίας της οφειλής, στο 10-20% είναι ο μέσος όρος των πακέτων που αποκτήθηκαν ενώ δάνεια ακινήτων φιλέτων που είναι ενήμερα έχουν αγοραστεί έως και στο 70% της αρχικής αξίας.
Οι αντιφάσεις
Όμως ας επιστρέψουμε στη συνεδρίαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου. Όλα ξεκίνησαν από δύο αντικρουόμενες αποφάσεις του Αρείου Πάγου. Με την απόφαση 822/2022 (http://www.areiospagos.gr/nomologia/apofaseis_DISPLAY.asp?cd=AQWPM9SU1WI3DXTHNYAIH3C9J0EXIN&apof=822_2022&info=%D0%CF%CB%C9%D4%C9%CA%C5%D3%20-%20%20%C12) ο Άρειος Πάγος απαγόρευσε το δικαίωμα στις εταιρείες διαχείρισης να προχωρούν σε πλειστηριασμούς ακινήτων.
Σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο, ο νόμος 3156/2003 για τις τιτλοποιήσεις δεν απονέμει στην εταιρεία διαχείρισης την ιδιότητα του κατ’ εξαίρεση νομιμοποιούμενου διαδίκου, όπως αντιθέτως ισχύει στον νόμο για τα κόκκινα δάνεια (4354/2015).
Οι διατάξεις του Ν. 4354/2015 για την κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση (ως μη δικαιούχων διαδίκων) των εταιρειών διαχείρισης δανείων δεν μπορούν να εφαρμοστούν αναλογικώς και επί των εταιρειών διαχείρισης του Ν. 3165/2003, διότι η εταιρεία διαχείρισης του άρθρου 10 Ν. 3156/2003 αναλαμβάνει με σύμβαση εντολής τη διαχείριση των αποκτώμενων απαιτήσεων, χωρίς να έχει ορισθεί εκ του νόμου μη δικαιούχος, κατ’ εξαίρεση νομιμοποιούμενος, διάδικος.
«Επομένως, δεν νομιμοποιείται να ενεργεί διαδικαστικές πράξεις για λογαριασμό της εντολέως της εταιρείας, ούτε η μεταξύ τους σύμβαση και η παροχή πληρεξουσιότητας μπορεί να καθιδρύσει κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση» αναφέρει ο Άρειος Πάγος.
Μπορεί η συγκεκριμένη απόφαση να έδωσε ανάσα στους δανειολήπτες άλλη απόφαση του Αρείου Πάγου η 1102/2022 νομιμοποιεί το δικαίωμά των εταιρειών διαχείρισης να προχωρούν σε πλειστηριασμούς ακινήτων.
Η σύγχυση μεταξύ των δύο αποφάσεων προκλήθηκε λόγω των δύο διαφορετικών νόμων για τις τιτλοποιήσεις. Του νόμου 3156 του 2003 και του νόμου 4904 του 2015, βάσει των οποίων έχουν πραγματοποιηθεί οι τιτλοποιήσεις.
Ο νόμος 4354/2015 για τα «κόκκινα» δάνεια προβλέπει ειδική νομιμοποίηση στις εταιρείες διαχείρισης, ώστε να μπορούν να πραγματοποιούν διαδικαστικές πράξεις αντί του δικαιούχου της απαίτησης, ενώ ο 3156/2003 που αφορά γενικά σε ρυθμίσεις δανείων και στο άρθρο 10 (παράγραφος 14) αναφέρει ότι οι προβλεπόμενες εταιρείες ενεργούν πράξεις διαχειρίσεως για λογαριασμό των εταιρειών που έχουν τα δάνεια, χωρίς να αποδίδεται σε αυτές η συγκεκριμένη ιδιότητα του «μη δικαιούχου ή μη υπόχρεου διαδίκου».
Τελικά αποφασίσθηκε το θέμα να πάει στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, όπως και έγινε. Την Πέμπτη 26 Ιανουαρίου η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου συνεδρίασε για να αποφασίσει για τις δύο αντιφατικές αποφάσεις που είχαν εκδοθεί. Για το κατά πόσο οι εταιρείες διαχείρισης όπως η Do Value, Intrum, κλπ μπορούν να προβαίνουν σε πράξεις εκτέλεσης αν δεν έχει μεταβίβαση των δανείων με τον νόμο του 2015 αλλά με τον νόμο του 2003. Αύριο οι διάδικοι θα καταθέσουν εγγράφως τις θέσεις τους ώστε να κλείσει ο φάκελος και στη συνέχεια θα πραγματοποιηθεί η διάσκεψη της Ολομέλειας όπου θα υπάρξει και η σχετική εισήγηση.
Η επίσημη δημοσίευση της απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου, αναμένεται μετά από ένα δίμηνο από τη συνεδρίαση της Ολομέλειας, ωστόσο λόγω της προβλεπόμενων εκλογών δεν αποκλείεται να εκδοθεί μετά.
Τι έγινε στην Ολομέλεια
Ο εισαγγελέας της έδρας, αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Πάνος Παναγιωτόπουλος, επέλεξε τη σολομώντεια λύση υποστηρίζοντας ότι μπορεί να γίνεται ταυτόχρονα η χρήση και των δύο νομοθετικών κειμένων (2003 και 2015). Δηλαδή οι εταιρείες διαχείρισης έχουν, βάσει της νομοθεσίας, τη νομιμοποίηση για να διενεργούν κατασχέσεις και να επισπεύδουν πλειστηριασμούς εξ ονόματος των funds (εταιρείες ειδικού σκοπού), που κατέχουν μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Επομένως η πρόταση του είναι υπέρ της ακύρωσης της απόφασης ΑΠ 822/22.
Η πλευρά των δανειοληπτών, οι Δικηγορικοί Σύλλογοι, κ.λπ. υποστήριξαν ότι οι Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων (funds) δεν μπορεί να είναι διάδικοι σε δίκες, πολύ περισσότερο όταν δεν πληρώνουν έμμεσους φόρους και τέλη (φόρος μεταβίβασης, τέλη χαρτοσήμου, δικαιώματα συμβολαιογράφων, κ.λπ.).
Στην πρόσθετη παρέμβαση που άσκησε κατ´ άρθρο 90 παρ.ζ ΚωδΔικ, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, υπέρ των δανειοληπτών και κατά των Εταιρειών Διαχείρισης Απαιτήσεων (funds), είπε πως αντίθετα από τη μέχρι τώρα πρακτική των Εταιριών Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις (Ε.Δ.Α.Δ.Π.), οι τελευταίες δεν διαθέτουν κατά νόμο κατ’ εξαίρεση νομιμοποίηση για την άσκηση διαδικαστικών εν γένει πράξεων (έκδοση διαταγής πληρωμής, επίσπευση αναγκαστικής εκτέλεσης κλπ), στις περιπτώσεις που η μεταβίβαση των απαιτήσεων και η αντίστοιχη ανάθεση της διαχείρισης προς αυτές γίνεται με βάση τις διατάξεις για την τιτλοποίηση των απαιτήσεων του Ν. 3156/2003.
Ακόμα, ανέφεραν ότι οι πλειστηριασμοί πρέπει να γίνονται όπως απαιτεί η νομοθεσία, δηλαδή να δίνεται προηγούμενα η δυνατότητα στον οφειλέτη να προβαίνει στον διακανονισμό της οφειλής του και να μην εφαρμόζεται η τακτική των funds.
Στην Ελλάδα σήμερα δραστηριοποιούνται περί τα 20 funds, από τα μεγαλύτερα είναι η Intrum,η doValue και ηCepal, Intrum, doValue, και περισσότερες από 20 εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις. Οι τελευταίες, όπως Cepal, Intrum, doValue, κλπ έχουν αδειοδοτηθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος.
«Οι τράπεζες έχουν καθαρίσει μεταβιβάζονται τα δάνεια σε ξένους επενδυτές. Και τον σκοπό τους τον πέτυχαν. Τα κόκκινα δάνεια είναι στα χέρια των funds και οι εταιρείες διαχείρισης στραγγαλίζουν τον οφειλέτη» μας λέει νομικός που προσπαθεί με μεγάλη δυσκολία να επικοινωνήσει με τις εκπροσώπους εταιρειών διαχείρισης για να ρυθμίσει τα δάνεια πελατών του.
Οι Εταιρείες Διαχείρισης Δανείων (EΕΔΑΔΠ), που διαχειρίζονται δάνεια και απαιτήσεις που υπερβαίνουν τα 100 δισ. ευρώ υποστηρίζουν ότι επιτελούν θεάρεστο έργο. Αυτό με λίγα λόγια υποστήριξε ο πρόεδρος της ΕΕΔΑΔΠ και CEO της doValue Τάσος Πανούσης στην ετήσια γενική συνέλευση της ΕΕΔΑΔΠ ο οποίος είπε πως μόνο τον τελευταίο χρόνο μεταφέρθηκαν εκτός τραπεζικών ισολογισμών χαρτοφυλάκια 22 δισ. ευρώ, τα οποία έχουν αναλάβει να διαχειριστούν τα μέλη της ΕΕΔΑΔΠ και ήδη βρίσκονται σε διαδικασία μεταφοράς άλλα 13 δισ. ευρώ δανείων.
«Έχουμε αναδεχθεί το βάρος του μεγάλου προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων που κληροδότησε η πολυετής κρίση στο τραπεζικό μας σύστημα. Χωρίς την ταχεία αντιμετώπισή του δεν θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε σε ομαλή χρηματοδότηση της οικονομίας, σε ισχυρούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης και σε τροχιά ανάκτησης της επενδυτικής βαθμίδας για την Ελλάδα», ανέφερε ο Πανούσης.
«Δεν πρέπει να επιτρέψουμε υποτροπή στην αρνητική κουλτούρα πληρωμών του παρελθόντος. Η αναγκαστική εκτέλεση είναι η ύστατη επιλογή μας αλλά η απουσία της επηρεάζει αρνητικά και φέρνει στην επιφάνεια τον ηθικό κίνδυνο» είπε σε άλλο σημείο.
Αναφορικά με τα αποτελέσματα στον Εξωδικαστικό Μηχανισμό Ρύθμισης Οφειλών παραδέχθηκε ότι υστερούν έναντι των προσδοκιών.
«Έχουμε πάνω από 39.000 αιτήσεις κατ’ αρχήν, αλλά ο αριθμός εκείνων που ολοκληρώθηκαν είναι ακόμη πολύ μικρός, λόγω του ότι πρόκειται για σύνθετη διαδικασία, στην οποία εμπλέκονται πολλοί παράγοντες μέχρι να συμπληρωθούν τα στοιχεία στην πλατφόρμα και να προταθεί η λύση που προκύπτει αλγοριθμικά στον δανειολήπτη.
Ωστόσο, αυτή η στάση αναμονής δεν αποτελεί παράδοξο. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η νέα διαδικασία εξωδικαστικού μηχανισμού τώρα κάνει τα πρώτα της βήματα. Πιστεύω πως καθώς η αγορά θα πληροφορείται τις λύσεις που δόθηκαν, τα σχετικά αιτήματα θα αυξηθούν».
Ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας είχε επισημάνει ότι “χρειάζονται βελτιώσεις και σκληρότερη δουλειά από τις εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια και πιστώσεις, καθώς και από τις τράπεζες, ώστε να ωφεληθούν περισσότεροι πολίτες και να ρυθμίσουν επιτυχώς τις οφειλές τους”.
Το υπουργείο Οικονομικών αναμένει ρυθμίσεις οφειλών άνω του 1,8 δις. ευρώ μέσω του εξωδικαστικού μηχανισμού το επόμενο πεντάμηνο. Στόχος είναι το σύνολο των ρυθμίσεων να προσεγγίσει τα 4 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία (http://www.keyd.gov.gr/wp-content/uploads/2023/01/OCW-Presentation_Dec22_GR.pdf) που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών, ο εξωδικαστικός μηχανισμός προσφέρει ρυθμίσεις με μέσο «κούρεμα» 20% περίπου για τις οφειλές προς το Δημόσιο και 30,8% για οφειλές προς χρηματοδοτικούς φορείς. Αν σκεφτεί όμως κανείς ότι οι χρηματοδοτικοί φορείς έχουν αγοράσει τα κόκκινα δάνεια 10-20% της αρχικής τους αξίας είναι προφανές ότι θησαυρίζουν διπλά.
Discussion about this post